Aan het einde van de negentiende eeuw was George Allart als leerling matrijsmaker in dienst bij de beroemde messinggieterij James Collins. Later trad hij als manager in dienst bij een andere messinggieterij in Birmingham Edwin Showell & Sons.

In 1914 begon George zijn eigen fabriek vanuit een kleine werkplaats in het pand van een bedrijf dat eigendom was van een familievriend.
Aan het einde van de Eerste Wereldoorlog vestigde hij zich in Balsall Heath, Birmingham met een messinggieterij voor de productie van bouw- scheeps- en treinbeslag.
Zijn zoon Frank kwam in 1917 op veertienjarige leeftijd bij het familiebedrijf als leerling-matrijsmaker.

Tussen hun vroege specialismen ontwierp en ontwikkelde Allart een grote verscheidenheid aan beslagen voor metalen ramen, een markt die ze grotendeels voor zichzelf hadden tot er concurrentie kwam van Smith Wallis & Co. in de jaren 1930.

In 1935 verhuisden ze naar een groter pand in Ladywood, Birmingham, waar ze de komende zestig jaar gehuisvest zouden zijn.
Aan het begin van de Tweede Wereldoorlog kon George moeilijk werk vinden voor zijn fabriek. De Birmingham Guild Ltd, hun buren, waren echter erg druk met de productie van onderdelen voor vliegtuigen en er werd een gat in de muur geslagen tussen de twee fabrieken en de twee bedrijven werkten de komende zes jaar samen om de oorlogsinspanning te ondersteunen.

Aan het einde van de vijandelijkheden in Europa heeft Frank het bedrijf opnieuw geregistreerd als Frank Allart & Company Limited in september 1945, de naam die het tot op de dag van vandaag heeft.

Vanaf de jaren 1950 tot de jaren 1980 produceerde Frank Allart bouwbeslag in een verscheidenheid aan materialen, waaronder messing, brons, aluminium en zink. Het bedrijf was in die tijd zeer innovatief en bezat verschillende patenten en geregistreerde ontwerpen voor deurbeslag, briefplaten en verschillende deurgrendels. Hun 5640 bascule kantschuif werd een bijzonder succes met een jaarlijkse omzet van meer dan een kwart miljoen stuks in de jaren 1970 en 1980. Dit ontwerp van kantschuif is nu alomtegenwoordig in de bouwbeslagindustrie, maar slechts weinigen weten dat dit eigenlijk een uitvinding was, ontworpen en gepatenteerd door Frank Allart zelf.
Frank ging in 1971 met pensioen, hoewel hij zijn band met het bedrijf als voorzitter bleef behouden. Zijn zoon John, die in 1962 in het bedrijf was begonnen, nam de leiding.

Begin jaren 70 was het een moeilijke tijd voor industriële ondernemingen en het bedrijf was niet immuun voor de economische druk die dit met zich meebracht. In 1976, in een poging om het bedrijf intact te houden en de banen van zijn loyale personeelsbestand veilig te stellen, bood Frank Allart het bedrijf aan Harold McGrail, een lokale zakenman met een kleine groep bedrijven die gespecialiseerd is in de productie van meubelbeslag, geschenkartikelen en andere messing producten.
Dus, na 62 jaar in het bezit van de Allart-familie, werd het bedrijf onderdeel van de Armac Brassfounders Group. Aanzienlijke investeringen volgden om het bedrijf financieel te stabiliseren en de toekomst van de onderneming en zijn personeel veilig te stellen.

In 1995 verhuisde de fabriek naar een veel grotere, speciaal gebouwde moderne productiehuisvesting in hetzelfde Ladywood-district in Birmingham. Er werd een aanzienlijke investering gedaan om zowel de productie- als de afwerkingsapparatuur te upgraden om Frank Allart in staat te stellen een vooraanstaande plaats in te nemen in de productie van hoogwaardig bouwbeslag.

Vanaf het midden van de jaren negentig tot heden, blijft het bedrijf investeren in alle aspecten van de productie: CNC-machines, Galvaniseren, CAD-ontwerpfaciliteiten, MRP & CRM-systemen en de opleiding en training van al het personeel.

Ondertussen is het bedrijf in handen van Nicholas J. McGrail, een kleinzoon van Harold. Zijn zoons Toby en Bill zijn ook al werkzaam in het bedrijf en zullen naar verwachting de familieonderneming voortzetten.